درمان ترش کردن و ریفلاکس معده در طب سنتی

ترش کردن(سوزش سر دل، ریفلاکس، بازگشت اسید معده به مری)

 

تعریف ترش کردن یا ریفلاکس :

 

معده برای هضم غذا، مقدار زیادی اسید ترشّح می کند. دیواره معده جوری طرّاحی شده است که در مقابل اثرات این اسید مقاوم است. امّا ساختمان مری به گونه ای نیست که تاب تماس با این اسید را داشته باشد؛ بنابراین اگر به هر دلیل؛ اسید معده به مری وارد شود، احساس ناخوشایندی به بیمار دست می دهد که به آن «ترش کردن» می گوییم. ترش کردن، واقعاً ترش کردن است؛ چرا که اسید معده هم مانند هر اسید دیگری مزّه ای ترش دارد.

 

علایم ترش کردن یا ریفلاکس:

 

شایع ترین علامت همان احساس ترش کردن در پشت جناغ سینه است. درد در پشت جناغ سینه؛ احساس بازگشت غذا به گلو و دهان؛ احساس مزّه شور و ترش یا تلخ در دهان یا جمع شدن بزاق در دهان از دیگر علامت هاست. بسیاری از مواقع به علّت اسپاسم عضلات حنجره و گلو در تماس با اسید معده؛ بیمار احساس وجود یک عقده در گلو را تجربه می کند؛ گاهی هم به علّت التهاب تارهای صوتی دچار خشونت صدا می شود. احساس بدمزّه بودن دهان در صبح ها از علایم دیگر است. در مواردی بیمار احساس تهوّع و استفراغ به خصوص پس از برخاستن از خواب را نیز دارد.

علادم ترش کردن معده

 

عوارض ترش کردن یا ریفلاکس:

 

تماس طولانی مدّت مری با اسید معده می تواند منجر به زخم شدن آن، تنگ شدن تدریجی مری و در نتیجه مشکل در بلع غذا و یا ایجاد خونریزی های خفیف شود. در صورت عدم درمان و پس از گذشت سال های طولانی، بروز کم خونی، کاهش وزن و سرطان مری نیز مورد انتظار خواهد بود. همچنین با رسیدن اسید به حنجره و ورود آن به نای، به تدریج زمینه برای بروز آسم مهیّا می شود و اگر بیمار از قبل دچار آسم باشد، حملات آسمی وی تشدید خواهد شد. بنابراین ممکن است بیمار به علّت تحریک مداوم نای و ریه با اسید و یا به علّت تشدید بیماری آسم، دچار سرفه های مزمن باشد که ممکن است با بیماری های ریوی اشتباه شوند. از طرفی ریفلاکس، شایع ترین علّت دردهای غیر قلبی قفسه سینه است که بروز اشتباه تشخیصی در مورد آن و بیماری های قلبی، حتّی در بین اهل فن هم دیده می شود. گوش درد نیز علامتی است که بعضی از بیماران دچار آن می شوند. در موارد بسیار شدید امکان تخریب تدریجی دندان ها به واسطه تماس با اسید نیز وجود خواهد داشت.

 

 علل ایجاد ریفلاکس و نکته های پیشگیرانه:

 

با توجّه به پیوستگی روش های بهداشتی جلوگیری از ریفلاکس و علل ایجاد آن، هر دو مطلب را در یک عنوان ذکر می کنیم:

 

۱- هر قدر که می توانید غذا را بجوید. بسیاری از بیماران تنها با رعایت این دستور ساده، درمان خواهند شد.

جویدن غذا

۲- پرخوری با افزایش فشار داخل معده، احتمال باز شدن ورودی مری به معده و بازگشت اسید را زیاد می کند. تقریباً محال است که کسی پرخوری کند و بتواند بر این بیماری غلبه کند. پس، قبل از آن که احساس سیری بکنید از سر سفره برخیزید.

 

۳- خوردن نمک، قبل و بعد از غذا را فراموش نکنید. نمک یکی از بهترین خنثی کننده های اسید معده است. می توانید برای امتحان این مساله وقتی که ترش می کنید مقدار کمی نمک بچشید؛ خواهید دید که در عرض چند ثانیه، احساس بهبودی خواهید کرد. البته لطفاً نمک را به عنوان داروی دایمی درمان ترش کردن به کار نبرید! روش صحیح مصرف نمک، قبل و بعد از غذا به این نحو است که مقدار کمی نمک(آن قدر که بین دو انگشت بسته شست و سبّابه جا بگیرد) را داخل دهان خود ریخته با زبان در دهان بچرخانید و همزمان نفس بکشید و وقتی مزّه شوری را در کلّ دهان خود احساس کردید، غذا خوردن را شروع کنید. بعد از غذا هم همین کار را تکرار کنید. توصیه موکّد اسلام بر مصرف نمک، قبل و بعد از غذا آثار مفید فراوانی دارد که یکی از آنها کاهش اثرات منفی اسید معده بر روی مری است. این اقدام ساده بنابر نقل احادیث شریف، هفتاد منفعت دارد که بعضی از آنها عبارتند از:

 

– تحریک ترشّح شیره های گوارشی و کمک به هضم غذا.

 

– اثرات ضدّ ریفلاکس(چنانکه گذشت).

 

– ضدّ عفونی کردن فضای دهان.

 

– تاثیر مثبت در کاهش کک و مک صورت.

 

– و …

 

۴- بعضی غذاها باعث شل شدن اسفنگتر مری به معده می شوند و بنابراین احتمال ریفلاکس را افزایش می دهند. از مصرف آنها حدّاقل تا درمان کامل پرهیز کنید:

 

غذاهای پرچرب، انواع شکلات ها و کاکایوها، شیرینی های قنّادی و مصنوعی، انواع کولاها و نوشابه های گازدار، غذاهای تند و پر ادویه، انواع غذاهای آماده(فست فودها)، چای و قهوه و نسکافه و سایر ترکیبات کافیین دار، پیاز و …

 

۵- اکثر مبتلایان به ریفلاکس، حدّاقل تا پایان دوره درمان؛ تحمّل خوراکی های ترش و اسیدی را ندارند؛ لذا بهتر است در این زمینه نیز احتیاط لازم انجام شود.

 

۶- مصرف الکل و دخانیات یکی از مهمترین عوامل ترش کردن است. لطفاً آنها را کنار بگذارید.

 

۷- از نیم ساعت مانده به غذا تا دو ساعت و نیم بعد از آن هرگز مایعات ننوشید.(آب، دوغ، نوشابه، چای و …) نوشیدن مایعات در این بازه زمانی علاوه بر ترش کردن؛ باعث نفخ، سنگینی سر دل، اختلال در هضم غذا و در طولانی مدّت، اختلالات عملکردی شدید معده خواهد شد. احساس نیاز به آب خوردن بین غذا، اغلب به دلیل تند خوردن غذاست و با اصلاح این مساله، تا حدّ زیادی مرتفع خواهد شد.

 

۸- سعی کنید بین خواب و خوراک حدّاقل ۲ ساعت فاصله بیاندازید. در واقع وقتی بخوابید که غذا از معده شما خارج شده باشد. خوابیدن با کم کردن اثر جاذبه زمین که مانع از بالا رفتن اسید معده می شود؛ ترش کردن را تشدید می کند. به همین دلیل ساده، این بیماران بهتر است کمی بالش زیر سر خود را بلندتر بگیرند. همچنین خوابیدن به پهلوی راست که مورد توصیه اسلام نیز هست؛ از آنجا که ورودی مری را نسبت به معده در وضعیت بالاتری قرار می دهد می تواند کمک کننده باشد.

 

۹- خوردن غذاهای آبکی و ترید(مثل آبگوشت، آش، سوپ و …) و میوه و سبزی خام برای بسیاری از بیماران، دردسرساز است؛ لذا تا تکمیل دوره درمان بهتر است از آنها پرهیز کند.

 

۱۰- یبوست با اختلال در خروجی معده و افزایش فشار داخل شکمی؛ یکی از علل مهم بروز یا شدّت ترش کردن است؛ لذا در درمان بیماری حتماً باید در نظر گرفته شود.

 

۱۱- چاقی از عوامل افزایش فشار داخل شکمی است؛ به همین دلیل، افراد چاق بیشتر ترش می کنند. پیروی از یک برنامه اصولی برای کاهش وزن؛ به خصوص در درمان موارد مزمن بسیار کمک کننده است.

 

۱۲- توصیه طبّ جدید آن است که این بیماران، تعداد وعده های غذایی را افزایش داده؛ حجم غذای هر وعده را کم کنند. این توصیه اگر چه تا حدّ زیادی موثّر است؛ امّا اگر آداب غذا خوردن – مثل پرهیز از پرخوری، تند خوری، خوردن مایعات با غذا و … – رعایت شوند عملاً نیازی به این اقدام نیست.

 

۱۳- مصرف بعضی داروهای شیمیایی هم می تواند از عوامل ایجاد ریفلاکس باشد که در مورد آنها با پزشک معالج خود مشورت کنید.

 

۱۴- استرس، بدون تردید یکی از عوامل مهم پیدایش بیماری های معده است و ترش کردن نیز از این قاعده مستثنی نسیت. بنابراین باید یکی از اجزای اصلی برنامه درمانی، تجویز داروهای آرام بخش باشد.

 

۱۵- عادت به استفاده از لباس های تنگ(به خصوص در ناحیه دور شکم یا کمر)، استفاده از گِن یا کُرست های شکمی تنگ، محکم بستن کمربند و … می توانند با افزایش فشار داخل شکم، زمینه را برای ریفلاکس فراهم کنند. بنابراین لباس راحت بپوشید تا ترش نکنید.

 

۱۶- مصرف غذاهای اسیدی مثل انواع گوشت، حبوبات و تخم مرغ، باعث افزایش ترشّح اسید معده می شوند و ریفلاکس را تشدید می کنند. در طول دوره درمان بهتر است این غذاها را کمتر مصرف کنید.

 

۱۷- بارداری به دلایل مختلف باعث ترش کردن می شود که درمان آن عملا فرق چندانی با سایر موارد این بیماری ندارد.

 

درمان های دارویی و سایر درمان ها

 

 درمان به شیوه طبّ جدید

 

علاوه بر موارد بهداشتی فوق الذّکر، طبّ جدید اعتقاد به درمانی طولانی با داروهایی مثل آنتی اسیدها، رانیتیدین، سایمتیدین، فاموتیدین، امپرازول و مانند آنها دارد. علّت این درمان طولانی آن است که گفته می شود که یکی از خصوصیات این بیماری، عود مکرّر آن است تا جایی که ۹۰-۸۰ درصد بیماران پس از قطع دارو دچار عود بیماری می شوند. این مساله از نظر ما نادرست است و اعتقاد داریم که این درصد بالای عود، خصوصیت بیماری نیست؛ بلکه ناشی از ضعف این درمان ها و نیز عدم رعایت مسایل پیشگیرانه از سوی بیماران است. در درمان های انجام شده به شیوه طبّ سنّتی، ما کمتر با این مشکل مواجه می شویم.

 

درمان به شیوه طبّ سنّتی

 

اعتقاد قوی داریم که با رعایت موارد تغذیه ای و بهداشتی، بیماری ریفلاکس به طور کامل بهبود می یابد؛ امّا برای راهنمایی بیمارانی که عجله بیشتری برای درمان یا اراده کمتری برای رعایت موارد فوق دارند نسخه های ساده ای را ذکر می کنیم:

 

۱- شیرین بیان: شاید بهترین ضدّ اسید طبّ سنّتی باشد. علاوه بر درمان ترش کردن؛ در درمان نفخ، مشکلات هضمی و سنگینی معده و زخم های معده و روده بسیار موثّر است. در اشکال مختلف(عرق، ریشه و پودر ریشه، پودر عصاره و رُبّ) قابل دسترسی و به صورت های مختلف قابل مصرف است. روزی ۳-۲ وعده و هر بار یک قاشق چایخوری از انواع جامد را در کمی آب جوش ریخته مصرف کنید(استفاده به صورت جوشانده و دم کرده هم مانعی ندارد) البته اولویت با مصرف ربّ شیرین بیان(معروف به ربّ سوس) است. برای مصرف عرق شیرین بیان هم روزی ۳-۲ بار و هر بار نصف استکان کوچک مصرف کنید. توجّه داشته باشید که می توانید مصرف شیرین بیان را برای دوره های یکی دو ماهه ادامه دهید ولی بهتر است مصرف آن طولانی نباشد. همچنین به علّت اثر افزایشی این دارو بر روی فشار خون، بهتر است افراد مبتلا به پرفشاری خون یا بیماری های قلبی از مصرف آن خودداری کنند. جواز مصرف این دارو در زنان باردار هم مورد تردید است.

۲- فهرست بلند بالایی از سایر داروها وجود دارد که می توانند به تنهایی یا به صورت ترکیبی با سایر داروها و به روش های مختلف مورد استفاده قرار گیرند:

 

داروهای گرم: آویشن، بابونه، زنیان، تخم کرفس، تخم شوید، تخم رازیانه، انیسون، دارچین، زنجبیل، رزماری، مرزنجوش، گلپر، به لیمو(وِروِن) و …

 

داروهای خنک: تخم گشنیز، گل همیشه بهار، جفت بلوط(پوسته نازک روی مغز بلوط) و …

 

از آنجا که ترش کردن در اکثر موارد ناشی از سرد شدن معده است؛ اغلب بیماران – حتّی بیماران گرم مزاج – نیاز بیشتری به تجویز داروهای گرمی خواهند داشت؛ امّا در موارد استثناء، پزشک با تجربه قادر خواهد بود با ترکیب مناسب این داروها، علاوه بر درمان ریفلاکس، رعایت حال کبد گرم بیمار را نیز بکند.

 

۳- داروهای آرام بخش: گفتیم که استرس یکی از عوامل مهم تشدید ترش کردن است. خوشبختانه بسیاری از داروهای فوق الذّکر(به ویژه آویشن، بابونه، دارچین، رزماری، مرزنجوش به لیمو و تخم گشنیز) اثر آرام بخشی مناسبی هم دارند. با این حال، در صورت ضرورت می توان از داروهای آرام بخش متعدّدی که اثر تقویتی روی کارکرد معده هم دارند، در ترکیب با داروهای فوق استفاده کرد. نمونه معروف این داروها، گل گاوزبان، سنبل طیب، بادرنجبویه و … می باشد.

 

۴- در صورت وجود یبوست می توانید داروهایی مثل فلوس، برگ سنا، گل سرخ، خطمی و … را با داروهای فوق ترکیب کنید. البته زیاد بودن اسید معده از علل مهم یبوست های مقاوم به درمان است و در بسیاری از مواقع، تنها با درمان ترش کردن معده، کارکرد روده ها نیز تنظیم خواهد شد.

 

۵- آب سیب زمینی خام: این داروی نه چندان خوش طعم اثر عجیبی در درمان ترش کردن – به خصوص در موارد اورژانسی – دارد. بسیاری از بیماران با چند روز مصرف آب سیب زمینی خام، بهبودی فوق العاده ای را تجربه می کنند. توصیه ما روزانه ۳ بار و هر بار یک چهارم تا نصف استکان از دارو برای حدّاکثر یک هفته است.

آب سیب زمینی خام

۶- عسل: یک درمان قاطع برای درمان انواع مشکلات معده و به خصوص ترش کردن است. تقریباً تمام کسانی که خود را عادت می دهند بلافاصله پس از پایان غذا، یک قاشق مربّاخوری عسل میل کنند؛ به طور کامل درمان خواهند شد. معدود کسانی هستند که به علّت حرارت زیاد کبد با خوردن عسل، دچار تشدید مشکل می شوند که این افراد بهتر است از این درمان خودداری کنند.

 

۷- بادکش: بادکش روی معده علاوه بر ایجاد حالت مکش و بازگرداندن اسید از مری به معده، اثر تنظیمی فوق العاده ای در میزان اسید معده دارد. لذا انجام بادکش معده را حدّاقل به عنوان یک درمان کمکی، مدّ نظر داشته باشید.

بادکش معده

۸- در موارد شدید ترش کردن و برای درمان علامتی، می توانید نصف قاشق چایخوری جوش شیرین خوراکی را در یک استکان آب حل کرده به تدریج میل کنید. طبیعتاً این درمان بهتر است به صورت موردی استفاده شود و نباید به آن به عنوان یک روش درمانی دایم نگاه کرد.

 

نکته ۱: در بعضی منابع طبّ جدید از عرق نعناع به عنوان یکی از تحریک کننده های ترش کردن یاد شده است. نظرات اطبای سنتی در این مورد متفاوت است. بهتر است در این مورد کمی احتیاط کرد.

 

نکته ۲: یکی از علل مهم ترش کردن وجود فتق های هیاتال(فتق معده به دیافراگم) است که در موارد شدید منجر به جرّاحی می شود. این بیماران نیز با رعایت دستورات فوق بهبودی پیدا خواهند کرد.

 

آب سیب زمینی برای ریفلاکس معده٬ بادکش٬ ترش کردن٬ داروهای آرام بخش٬ داروهای خنک در طب سنتی٬ داروی ریفلاکس٬ دراوهای گرم٬ درمان ترش کردن در طب سنتی٬ درمان ترش کردن و ریفلاکس معده با آب سیب زمینی خام٬ درمان ترش کردن و ریفلاکس معده با بادکش معده٬ درمان ترش کردن و ریفلاکس معده با شیرین بیان٬ درمان ترش کردن و ریفلاکس معده با عسل٬ درمان ریفلاکس٬ درمان ریفلاکس معده در طب سنتی٬ درمان طبیعی ترش کردن٬ درمان طبیعی رفلاکس٬ ریفلاکس معده٬ شیرین بیان٬ عسل٬ علت ترش کردن و ریفلاکس معده٬ عوارض ترش کردن و ریفلاکس معده

دمنوش های گیاهی مفید در طب سنتی

دمنوش های ایرانی

نوشیدنی هایی که در این مطلب مـعـرّفی می شوند؛ جایگزین هایی مناسب، خوش طعم و مفید برای چای هستند. هر کس می تواند بر اساس سلیقه و ذایقه خود و نیز با توجّه به بیماری ها یا نیازهای بدنی خویش(و حتّی بر اساس فصول مختلف سال) از این نوشیدنی ها بهره ببرد. با به کار بردن کمی ذوق و سلیقه می توانید ترکیبات گوناگونی از این نوشیدنی ها را تهیه نمایید؛ برای مثال اگر با خوردن چای بادرنجبویه احساس می کنید دچار افزایش فشار خون می شوید؛ با اضافه کردن چند برگ چای ترش به نوشیدنی خود، ضمن رفع مشکل، یک چای جدید با طعمی متفاوت را تجربه خواهید کرد. به یاد داشته باشید که با ترکیب چای های مختلف، هر کدام از موادّ تشکیل دهنده آن چای، خواصّ خود را به طور جداگانه حفظ خواهند کرد.

 

تذکّر بسیار مهم: معرّفی این دمنوش ها به معنی جواز استفاده عمومی از آنها نیست. بلکه توصیه ما این است که اگر از مزاج شناسی اطلاعات کافی ندارید، با مشورت با پزشک حاذق، نسبت به استفاده از این نوشیدنی ها اقدام کنید.

 

روش تهیّه

تمام نوشیدنی های های معرفیّ شده دراین مطلب به این صورت آماده می شوند که ترکیبات آنها را به همراه دو لیوان آب سرد در یک قوری- که بهتر است چینی باشد- ریخته، روی حرارت کم قرار می دهیم تا به نقطه جوش برسد؛ سپس قوری را روی حرارت غیرمستقیم(کتری یا سماور) می گذاریم تا درمدّت ۳۰ دقیقه به آرامی دم بکشد؛ پس ازآن، چای راصاف نموده، مصرف می کنیم. این نوشیدنی های گوارا، برخلاف چای معمولی، تا چند روز قابل مصرف می باشند. بدیهی است، بر خلاف چای سیاه، هـرقـدر زمان دم کشیدن چای بیشتر باشد، کیفیت آن، مطلوب تر خواهد بود. در صورت تمایل می توانید از همان ابتدا از آب جوش استفاده نمایید و نوشیدنی را مشابه چای معمولی دم کنید یا آن که بگذارید چای به مدّت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی شعله کم بجوشد. ترجیحا این چای ها را با عسل، خرما یا توت میل کنید. در صورت تمایل می توان چای را با چند قطره آب لیموترش تازه میل کرد.

 

۱چای گـل گـاو زبـان- سنبل طیب:

 

ترکیبات: گل گاوزبان، ۲ قاشق غذاخوری؛ سنبل طیب، ۱ قاشق مرّباخوری؛ لیموعمّانی،۱عدد.

 

خواصّ: گل گاو زبان، طبیعتی گرم و تر و ضد ّسودا و صفرا دارد و آرام بخش اعصاب، خواب آور و مسکّن سردردهای عصبی و دردهای کلیوی و کاهش دهنده فشار خون است. سنبل طیب هم  با طبیعت گرمی که دارد؛ ضدّ قولنج و اسپاسم های عضلانی و مفید در درمان تشنّج و صرع بوده؛ قوّه باه(میل جنسی) را نیز تقویت می کند.

۲چای به لیمو- زیرفون:

 

ترکیبات: به لیمو،۱قاشق مربّاخوری و زیرفون،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت این چای گرم بوده؛ در درمان سرماخوردگی، تشنّج، نقرس، دردهای سیاتیکی، غلظت خون، روماتیسم، بی خوابی های شبانه، میگرن، اضطراب، طپش قلب، سردرد، آسم، فشارخون و اسهال موثراست؛ همچنین این چای، تقویت کننده حافظه، شستشودهنده کلیه و مقوی معده است. مصرف این چای به علّت دارا بودن زیرفون، برای خانم های باردار ممنوع است.

۳چای بادرنجبویه- زیرفون:

 

ترکیبات: بادرنجبویه،۱قاشق مربّاخوری و زیرفون،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: این چای طبیعت بسیارگرمی داشته، مقوّی قلب و اعصاب، خون ساز، تـقـویـت کننده سلّولهای مغزی، فوق العاده آرام بخش و در بعضی مزاجها بالابرنده قوی فشارخون است. بادرنجبویه، خود، به تنهایی، مقوّی مغز، ضدّ صدای گوش، ضدّ بیماریهای کلیه، ضدّ خوابهای وحشتناک، ضدّ بوی بد دهان، خواب آور و نشاط آور است. این چای نیز به دلیل دارا بودن زیرفون برای خانم های باردار منع مصرف دارد.

۴چای بابونه:

 

ترکیبات: بابونه،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت‌ آن، معتدل و در بابونه های صحرایی به سمت گرم و خشک است. ضدّ بلغم و صفرا و آرام بخش اعصاب، به ویژه اعصاب معده و روده و مقویّ آنها و شستشودهنده بسیارقوی کلیه ها و تقویت کننده کلّی سیستم عصبی است وعلاوه برآن، ضدّ تب، ضدّ انگل، ضدّ یبوست و اشتهاآور است.

۵چای به لیمو:

 

ترکیبات: به لیمو،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: این چای آرام بخش، طبیعتی گرم دارد و مناسب برای درمان بی خوابی های شبانه، میگرن، سردرد، طپش قلب وآسم بوده؛ ضمن تقویت معده و آثار ضدّنفخ، حافظه را نیز بهبود می بخشد.

۶چای دارچین:

 

ترکیبات: دارچین، چندقلم آسیاب نشده.

خواصّ: طبیعت گرم و خشک دارچین از آن یک محرّک عالی اعصاب ساخته است که ضمن دارا بودن خواصّ نشاط آوری و رفع دلهره، شستشودهنده کلیه، دفع کننده اخلاط رطوبتی، تقویت کننده قوه باه و موثر در درمان پادردهای رطوبتی است. دارچین علاوه بر تقویت کبد و معده، اشتهاآور نیز بوده، بوی بد دهان را برطرف می کند. جالب است که بدانید طبق نظر اطبّای قدیم، اثر مثبت دارچین براعصاب، تا ۱۵سال در بدن ماندگار است. زنان باردار بهتر است در مصرف دارچین کمی احتیاط کنند.

۷چای زنجبیل:

 

ترکیبات: زنجبیل قلم(نکوبیده)، ۲قطعه متوسّط.

 

خواصّ: زنجبیل، طبیعتی گرم و خشک دارد و ضدّ بلغم  و صفرا، بالابرنده قوی فشارخون، مقوّی اعصاب، تقویت کننده حافظه، تنظیم کننده جریان ادرار، ضد ّرطوبت مزاج، خونساز، ضدّ درد مفاصل، تقویت کننده قوّه باه، مقوّی دستگاه گوارش، حل کننده سـنـگ هــای صـفراوی، ضدّ مسمومیت های غذایی، درمان کننده بسیار خوبِ تب مالت و ضدّ سرطان  می باشد. نکته مهم در مصرف زنجبیل آن است که زیاده روی در مصرف آن می تواند باعث افزایش فشار خون و ضعف نیروی جنسی شود.

۸چای میوه گل نسترن:

 

ترکیبات: میوه گل نسترن، ۱۵عدد.

 

خواصّ: این چای با طبیعتی معتدل و تا حدّی خشک؛ سرشار از ویتامین ث بوده، در پیشگیری و درمان سرماخوردگی موثراست. میوه گل نسترن، فشارخون را کم کرده؛ ورم و درد کلیه را التیام و آن را شستشو می دهد؛ معده را تقویت می نماید و اثرات ضدّ اسهالی دارد.

۹چای زیرفون:

 

ترکیبات: زیرفون،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت زیرفون، گرم است و مصرف زیاد آن می تواند فشارخون را کاهش دهد. این چای در درمان ناراحتی های عصبی وتشنّج ها، مـیـگـرن های مزمن، بی خوابی، سردرد، بیماری های ریوی و زکام، غلظت خون، استفراغ، روماتیسم، آرتروز، نقرس و دردهای سیاتیکی کاربرد دارد. باز هم باید یادآوری  کنیم که مصرف زیرفون برای خانم های باردار ممنوع است.

۱۰چای آویشن:

 

ترکیبات: آویشن،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: آویشن با طبیعتی معتدل، ضدّ صفرا، بالابرنده فشارخون، مقوّی اعصاب و افزاینده قدرت بینایی است و در رفع التهاب های مزمن روده بزرگ، دفع انگل های گوارشی، افزایش اشتها و تقویت کلی جهاز هاضمه مفید است.آویشن، کلیه را شستشومی دهد؛ رطوبت بدن را دفع می کند؛ غلظت خون را  کاهش می دهد و در درمان زکام، سرفه و آسم موثر است.

۱۱چای اکلیل کوهی(رُزماری):

 

ترکیبات: اکلیل کوهی،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: اکلیل کوهی که برخی آن را«گیاه معجزه گر» می نامند؛ طبیعتی معتدل تا گرم و ضدّ صفرا داشته؛ تقویت کننده کلی بدن و به ویژه اعصاب، شستشودهنده کلیه، ضدّ دلهره و اضـطراب، بـرطـرف کننده زکـام، آسـم و سیاه سرفه، مقوّی معده، ضدّ دردهای روماتیسمی، استخوانی وکمری و حل کننده سنگ های صفراوی است.

۱۲چای گزنه:

 

ترکیبات: گزنه،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: گزنه، طبیعتی گرم و خشک دارد و اثر آن در کاهش قند خون، سال هاست که به اثبات رسیده است. این گیاه، ضدّ صفرا و سنگ کیسه صفرا بوده؛ غلظت خون را کاسته؛ چربی خون را پایین می آورد؛ و با شستشوی کلیه، بـسـیـاری از بـیماری هایش را بهبود می دهد.گزنه، همچنین، ضدّ سرطان، ضدّ خونریزی، زیادکننده شیرمادر، برطرف کننده خستگی، ضدّ ریزش موی سر و مفید در درمان بیماری های پروستات است.

۱۳چای مرزنجوش:

 

ترکیبات: مرزنجوش،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت گرم و اثرآرام بخش مرزنجوش براعصاب، آن را تبدیل به یکی از بهترین داروها در درمان میگرن کهنه، درد شقیقه ها و بسیاری از سردردهای دیگر و نیز، بی خوابی نموده است. این گیاه با اثر تـب بُر و خلط آورخود، در درمان  انواع سرماخوردگی ها موثراست و در دستگاه گوارش به عنوان داروی ضدّ نفخ و ورم معده، ضدّ اسهال و اشتهاآور کاربرد دارد.

۱۴چای اسطوخودّوس:

 

ترکیبات: اسطوخودّوس،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت این گیاه مفید دارویی، گرم وخشک است و در درمان طیف وسیعی از بیماری ها ازجمله میگرن، زکام، آسم و برونشیت، انواع روماتیسم و اگزما کاربرد دارد. این گیاه، مُسکّن، آرام بخش اعصاب، تقویت کننده سلولهای مغز و شستشودهنده کلیه است.

۱۵چای فلوس:

 

ترکیبات: مغز فلوس،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت فلوس، معتدل و ضدّ صفراست و به عنوان یک ملیّن ومسهل قوی(امّا با عملکردی ملایم و بی آزار)، یبوستهای مقاوم به درمان و مـزمـن را درمان می کند و بـه تـدریج، تورّم امعاء واحشاء را تـسـکیـن می دهد. فلوس، همچنین، پایین آورنده فشارخون و درمان کننده برفک دهان است.

۱۶چای زعفران:

 

ترکیبات: زعفران کوبیده ،۱قاشق مربّاخوری.

 

خواصّ: زعفران، طبیعتی گرم و خشک دارد و مقوّی قلب، محرّک قوای مغزی، شادی بخش، خنده آور، ضّدکرم خوردگی دندان، شستشودهنده کلیه، مقوّی معده، ضدّسرفه، ضدّحسّاسیت و خلط آور است. در هنگام زایمان برای تسهیل و تسریع روند زایمان می توان یک مثقال آن را دم کرده میل نمود امّا در دوران بارداری بهتر است از مصرف زیاد آن خودداری کرد.

۱۷چای نعناع:

 

ترکیبات: نعناع،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت نعناع، معتدل و دارای اندکی گرمی و یک ضدّ اسهال و استفراغ قوی است که مقوّی معده و ضدّ نفخ آن؛ خوشبوکننده دهان؛ آرام کـنـنده روده ها و رفع کننده ناراحتی های کیسه صفرا و نیز مفید در درمان ناراحتی های ریوی، تـنـگی نفس، آسم و سرفه و خستگی های جسمی است.

۱۸چای پونه:

 

ترکیبات: پونه،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: پونه، به لحاظ طبیّ، «نعناع خودرو» محسوب می شود و خواصّ آن مشابه نعناع است.

۱۹چای چلتوک برنج:

 

ترکیبات: چلتوک برنج،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: چلتوک برنج، طبیعتی گرم دارد و سرشار از ویتامین هی گروه «ب» است، ازسفید شدن و ریزش موی سر پیشگیری می کند(به صورت خوراکی و ماساژ روی مو و پوست سر) و یبوسـت هـای مزمن را درمـان می کند. استفاده از این چای برای خانم های باردار ممنوع است.

۲۰چای گلپر:

 

ترکیبات: گلپر،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت گلپر، گرم و خشک بوده؛ تقویت کننده عالی حافظه و یک داروی ضـدّ صـرع قـوی است؛ برطرف کننده تنبلی معده، کـمـک کـنـنـده به هضم غذا، ضدّ انواع اسهال و اشتهاآوربوده؛ علاوه برتقویت میل جنسی، در درمان جوش و دمل نیز موثر است.

۲۱چای زیره سیاه:

 

ترکیبات: زیره سیاه،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت بسیار گرم زیره، چـربی اضافه بدن را می سوزاند و چاقی را برطرف می کند؛ فشارخون را افزایش می دهد وعلاوه برتصفیه خون، تقویت قلب وعروق وشـسـتـشـوی کـلـیـه، ضدّ زردی پوست، افزایش دهنده شیرمادر، ضدّنفخ و مقوّی معده می باشد.

۲۲چای بادرنجبویه:

 

ترکیبات: بادرنجبویه،۲قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبع بادرنجبویه، بسیارگرم بوده؛ دربعضی مزاجها، بالابرنده قوی فشارخون است؛ همچنین، مقوّی قلب و اعـصـاب و فـوق العاده آرام بخش، خـون ساز، ضدّ صدای گوش، خواب آور، نشاط آور، ضد ّبیماری های کلیه، ضدّ خوابهای وحشتناک و برطرف کننده بوی بد دهان است.

۲۳چای بهارنارنج:

 

ترکیبات: بهارنارنج،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: بهارنارنج، طبیعتی گرم دارد و آرام بخش، تقویت کننده مغز واعصاب، شادی بخش و اشتهاآور است.

۲۴چای هوفاریقون:

 

ترکیبات: هوفاریقون،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعتی گرم وخشک دارد و مقوّی قلب واعصاب و درمان کننده میگرن می باشد.

۲۵چای کوهی(چای پشمی):

 

ترکیبات: چای کوهی،۱قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: طبیعت آن، گرم بوده؛ ضدّ آلرژی و حسّاسیت، مقوّی اعصاب، آرام بخش، خواب آور و موثر در درمان اگزمای پوستی است.

۲۶چای آلبالو:

 

ترکیبات: آلبالوی بدون هسته، نصف لیوان.

 

خواصّ: آلـبـالـو بـا طبیعت سرد و خشکی که دارد، ضدّ صفرا، ضدّ اسهال، کاهش دهنده فشار خون، موثر در برطرف نمودن حالت تهوّع، ضدّ خارش های پوستی، ضدّ سنگ کلیه و یک اشتها آور بسیار عالی است امّا مبتلایان به زخم های گوارشی نباید از آن استفاده کنند.

۲۷چای ترش(چای مکّه یا چای گُجرات):

 

ترکیبات: چای ترش، ۱ قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: مصرف این چای، باعث کاهش تدریجی فشار و چربی خون خواهد شد. مصرف این چای در بعضی افراد؛ ممکن است باعث کاهش شدید فشار خون و عوارضی مثل سرگیجه شود؛ لذا این چای را با مقادیر بیشتری نبات؛ یا همراه با نوشیدنی هایی که باعث افزایش فشار خون می شوند؛ مصرف نمایید.

۲۸چای گل سرخ(گل محمّدی):

 

ترکیبات: گل سرخ(تازه یا خشک شده)، ۲ قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: این چای، طبیعتی معتدل با گرایش به سمت سرما و خشکی دارد و بسیار شادی بخش، مقوّی قلب و ضد ّصفرا و بلغم می باشد.گل سرخ، ملیّن بسیار خوبی بوده؛ در درمان یبوست های تازه و کهنه ، تقویت لثه و ترمیم زخم های آن مفید است.

۲۹چای زرشک:

 

ترکیبات: زرشک آبگیری، ۲ قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: زرشک، طبیعتی سرد و خشک دارد و ضدّ صفرا، تقویت کننده معده، کبد و قلب، خنثی کننده سموم، برطرف کننده عطش و گرمازدگی(و تهوّع و استفراغ ناشی از آن) و بی اشتهایی است. زرشک، ضمن تصفیه خون، درمان بـسـیار خوبی برای فـشـار خـون بـالا(در افراد گرم مزاج) می باشد.

۳۰چای قره قات(قراقات):

 

ترکیبات: قره قات، ۱ قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: قره قات، میوه درختی است که در جنگل های شمال ایران می روید و به لحاظ خواصّ دارویی، بسیار شبیه زرشک می باشد. این میوه یکی از بهترین داروها در تصفیه خون و کاهش فشار آن می باشد و علاوه بر درمان اسهال، در کاهش میزان قند خون نیز موثّر است.

۳۱چای غوره:

 

ترکیبات: غوره، ۲ قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: غوره با طبع سرد و خشک خود، ضدّ صفرا و بلغم، برطرف کننده تشنگی و مقوّی کبد است و باعث کاهش فشار خون در افراد گرم مزاج می شود؛ امّا برای زخم های معده و اثنی عشر مضرّ است.

۳۲چای عنّاب:

 

ترکیبات: عنّاب، ۱۵ عدد.

 

خواصّ: عنّاب، طبیعتی معتدل دارد وملیّن، تصفیه کننده خون، ضدّ سرفه و تنگی نفس، کاهش دهنده فشار خون، مفید در درمان بواسیر و برطرف کننده خشونت سینه، حلق و گرفتگی صداست.

۳۳چای گل پنیرک:

 

ترکیبات: گل پنیرک، ۲ قاشق غذاخوری.

 

خواصّ: این چـای، دارای طبیعتی سـرد و تر، ملیّن، خلط آور، شستشو دهنده کلیه، ضدّ درد کلیه و سوزش مثانه، درمان کننده زخم های گوارشی و یکی از بهترین داروها در درمان سینه درد ها و ورم حلق و گلو است.

 

انواع دمنوش ها٬ چای آویشن٬ چای اسطوخودّوس٬ چای اکلیل کوهی(رُزماری)٬ چای بابونه٬ چای بادرنجبویه٬ چای بادرنجبویه- زیرفون٬ چای به لیمو٬ چای به لیمو- زیرفون٬ چای بهارنارنج٬ چای پونه٬ چای ترش(چای مکّه یا چای گُجرات)٬ چای چلتوک برنج٬ چای دارچین٬ چای زرشک٬ چای زعفران٬ چای زنجبیل٬ چای زیرفون٬ چای زیره سیاه٬ چای عنّاب٬ چای غوره٬ چای فلوس٬ چای قره قات(قراقات)٬ چای کوهی(چای پشمی)٬ چای گـل گـاو زبـان- سنبل طیب٬ چای گزنه٬ چای گل پنیرک٬ چای گل سرخ(گل محمّدی)٬ چای گل گاو زبان٬ چای گلپر٬ چای مرزنجوش٬ چای میوه گل نسترن٬ چای نعناع٬ چای هوفاریقون٬ دمنوش٬ دمنوش ها در طب سنتی٬ دمنوش های ایرانی٬ دمنوش های گیاهی٬ دمنوش های مفید در طب سنتی٬ دمنوش و عطاری

دهانشویه های ساده گیاهی و طبیعی در طب سنتی

دهانشویه های ساده گیاهی و طبیعی

 

دهانشویه نیاز به معرّفی ندارد! به چرخاندن مایعات مختلف در دهان به منظور پاکسازی فیزیکی و نیز اِعمال اثرات درمانی بر روی لثه ها، دندان ها، زبان و سایر عناصر موجود در حفره دهان دهانشویه اطلاق می شود. واضح است که اگر همین کار در فضای گلو و حنجره انجام شود دیگر به آن دهانشویه نمی گوییم؛ بلکه حالا «غرغره» نام می گیرد.

 

ساده ترین نوع دهانشویه؛ دهانشویه با آب است که در احادیث شریف هم بر آن تاکید شده است. همین کار ظاهرا پیش پا افتاده اگر به طور مرتّب انجام شود تاثیر به سزایی در سلامت دهان و دندان خواهد داشت.

 

هدف این بحث، معرّفی چند نوع دهانشویه ساده و قابل دسترس گیاهی و طبیعی است که اثرات درمانی آنها، قابل ملاحظه است. در عین حال تشویق کاربران به عدم استفاده از دهانشویه های پر عارضه شیمیایی – و از جمله دهانشویه کلرهگزیدین – می تواند هدف مهمّ دیگر این مطلب باشد.

 

تذکّر مهم: چنانکه گفتیم اِعمال اثرات دارویی بر فضای دهان از اهداف مهمّ دهانشویه هاست؛ لذا تماس طولانی تر مادّه دهانشویه با مخاط دهان، مطلوب است. به همین جهت بهتر است مدّت زمان گرداندن دارو در داخل دهان را کمی طولانی تر کنید و بعد از دهانشویه هم تا مدّتی از شستن دهان یا خوردن و آشامیدن خودداری کنید. با توجّه به این که به هنگام دهانشویه، پاکسازی فیزیکی و نیز رسیدن دارو به منافذ بین دندان ها هم مدّ نظر است بهتر است چرخاندن دارو در دهان با فشار مناسب انجام شود.

 

۱- دهانشویه گلاب و سرکه: به تجربه، بهترین دهانشویه ای که تا به حال از آن استفاده کرده ام دهانشویه گلاب و سرکه است؛ به این نحو که ۵ قسمت گلاب و یک قسمت سرکه را با هم مخلوط می کنید و روزی ۳-۲ بار به عنوان دهانشویه استفاده می کنید. این داروی فوق العاده، علاوه بر خوش بو کردن دهان، در درمان انواع عفونت های دهان و دندان، سستی لثه ها و خونریزی آنها با مسواک زدن، خونریزی پس از اعمال دندان پزشکی، لقّی دندان ها، درمان انواع زخم ها و جوش های فضای دهان و پیشگیری و درمان آفت،بسیار خوب و قوی عمل می کند. در مواردی که به علّت وجود زخم یا آفت، استفاده از این دهانشویه ایجاد سوزش می کند، اگر قادر به تحمّل آن نیستید می توانید تا رفع مشکل از دهانشویه گلاب به تنهایی استفاده کنید. در مواردی هم که قطع خونریزی مدّ نظر است(مثلاً پس از کشیدن دندان)، برای اِعمال اثر قوی تر می توانید سرکه را به تنهایی استفاده کنید. اگر با استفاده از این دهانشویه، احساس کُند شدن دندان دارید؛ می توانید مقدار سرکه دهانشویه را کم کنید. فراموش نکنید که در صورت تمایل، گلاب و سرکه هر کدام به تنهایی هم قابل استفاده هستند. توصیه اینجانب به شما این است که از این دهانشویه به طور دائم و خانوادگی استفاده کنید.

 

تذکّر: برای این دهانشویه بهتر است از سرکه انگور که قوی تر است استفاده کنید. نوع خانگی و کارخانه ای هم فرق چندانی برای این استفاده موضعی ندارد اگرچه باز هم نوع خانوادگی ارجح است.

دهانشویه گلاب و سرکه

 

۲- چوب مسواک: در مورد چوب مسواک در جای خود صحبت خواهیم کرد. اگر چه روش استفاده اصلی چوب مسواک همان شیوه رایج است؛ امّا جوشاندن این چوب و استفاده از عصاره آن به عنوان دهانشویه هم اثرات فوق العاده پیشگیرانه و درمانی بر انواع مشکلات دهان و دندان دارد؛ ضمن این که تداوم این دهانشویه اثر خوبی در پیشگیری از ایجاد جرم دندان دارد.

چوب مسواک

۳- نمک: محلول آب نمک در ضدّ عفونی کردن محوّطه دهان و گلو بسیار مفید است. علاوه بر دهانشویه، نمک را می توان با ماساژ دادن روی لثه ها و دندان ها هم به کار برد.

 

۴- سایر دهانشویه ها: تعداد گیاهانی که از عصاره آن ها می توان به عنوان دهانشویه استفاده کرد کم نیست و آنچه در ادامه می آید تنها اشاره ای است به چند نمونه از آنها؛ امّا قبل از آن باید بگوییم که عصاره این گیاهان را می توانید به چند صورت تهیه کنید:

 

۱-۳- تهیه عصاره با جوشاندن: مقداری از گیاه را با مقدار متناسبی از آب حدود نیم ساعت روی شعله کم گاز بجوشانید؛ سپس آن را صاف کرده پس از خنک شدن مصرف کنید. این عصاره را بهتر است در یخچال نگهداری کنید؛ امّا فراموش نکنید عصاره هایی که از این راه به دست می آیند دوام چندانی ندارند و بعد از ۳-۲ روز شروع به فساد می کنند. لذا بهتر است به صورت روزانه تهیه شوند.

 

۲-۳- استفاده از عرقیات گیاهی: عرقیات هر کدام از این گیاهان که در بازار داروهای گیاهی موجود باشد به عنوان عصاره قابل استفاده است؛ امّا بهتر است برای این کار از عرقیات سنّتی، غلیظ و غیر پاستوریزه استفاده کنید. عرقیات، مدت دوام زیادی دارند(حدّاقل ۶ ماه تا یک سال) و اگر چه نگهداری آنها در یخچال مطلوب است؛ امّا خارج از یخچال نیز به طور معمول مشکلی پیدا نمی کنند.

 

تذکّر مهم: با توجّه به اثرات ذکر شده برای این داروها، هر شخص می تواند از دو یا چند گیاه به صورت ترکیبی استفاده کند.

 

 

– چای: چای را دم کنید؛ امّا آن را ننوشید! دهانشویه چای – به ویژه چای سبز – در کاهش بار عفونی فضای دهان بسیار موثّر است.

دهانشویه چای سبز

– جفت بلوط: جفت بلوط، لایه نازک قهوه ای رنگی است که بین پوست بلوط و مغز آن قرار گرفته و به راحتی هم جدا می شود. این دارو بسیار قابض است و اثرات بسیار مفیدی در کم کردن عفونت و بهبودی آفت و زخم های دهان و رفع سستی لثه ها و لقّی دندان ها دارد.

دهانشویه جفت بلوط

 

– مازو: درمان زخم ها، عفونت ها و سستی و خونریزی لثه ها.

دهانشویه مازو

 

– تاجریزی: درمان زخم ها، عفونت ها و آفت.

تاجریزی

 

– نعناع، پونه و آویشن: ضدّ عفونی کننده فضای دهان هستند. البته به طور معمول برای درمان استفاده نمی شوند؛ بلکه از اثرات پیشگیرانه آنها استفاده می شود.

 

– عروسک پشت پرده(کاکنج): درمان زخم ها، عفونت ها و آفت.

عروسک پشت پرده

 

– عاقرقرها: درمان زخم ها، عفونت ها و آفت.

عاقرقرها

 

– بومادران: درمان زخم ها، عفونت ها و آفت.

بومادران

 

– پوست انار: یک داروی ارزان – در واقع رایگان – امّا بسیار موثّر است. جوشانده پوست انار یک درمان عالی برای انواع عفونت ها، زخم ها و آفت دهان است؛ لثه های سست را محکم می کند؛ خونریزی آنها را – به ویژه هنگام مسواک زدن – متوقّف می کند و لقّی دندان ها را به تدریج از بین می برد. گل انار و آب انار هم در این زمینه اثری مشابه پوست انار دارند.

 

– گلنار فارسی: در درمان زخم ها، عفونت ها، آفت، سستی و خونریزی لثه ها و لقّی دندان ها بسیار موثّر است. اثرات گلنار هم مشابه پوست انار است.

گلنار فارسی

– سماق قرمز و قهوه ای و گرد غوره: درمان زخم ها و آفت و جلوگیری از خونریزی لثه ها.

 

– طباشیر، بنفشه، پنیرک، خطمی، خرفه و تخم خرفه: این داروها و داروهای مشابه، خنک کننده فضای دهان، آرام بخش دردهای ناشی از آفت و کاهش دهنده سوزش و تحریک زخم های دهان هستند.

 

– میخک: دهانشویه با عصاره یا عرق میخک یک مسکّن بسیار مناسب برای بسیاری از دندان دردهاست.

 

– فلوس و تخم گشنیز: این دو دارو می توانند اثر مناسبی در درمان برفک نوزادان داشته باشند. راه مناسب آن است که عصاره آنها را به طور مرتّب با چیزی مثل گوش پاک کن، روی نقاط مورد نظر دهان نوزاد بمالیم. بزرگ ترها می توانند از دهانشویه آنها استفاده کنند. در عین حال که این دو دارو روی آفت هم اثر مناسبی می گذارند.

 

– سعد کوفی: از مهم ترین داروهای ضدّ عفونی کننده دهان و دندان است که پودر شده آن را می توان برای مسواک زدن به کار برد؛ امّا دهانشویه آن هم می تواند کاربرد داشته باشد.

سعد کوفی

 

پوست انار٬ جفت بلوط٬ چوب مسواک٬ دهانشویه سرکه و گلاب٬ دهانشویه طبیعی٬ دهانشویه گیاهی٬ شستن دهان و دندان با طب سنتی٬ عرقیات گیاهی٬ عروسک پشت پرده٬ گلنار فارسی٬ مازو

درمان قطعی پسوریازیس با طب سنتی

پسوریازیس چیست؟

بیماری صدف یا به قول امروزی ها، پسوریازیس، بیماری ناشناخته ای نیست و قدمش از سال های دور به جسم انسان ها باز شده است. امّا شیوع بسیار زیاد و انفجاری آن، پیشکش زندگی به سبک غربی و درمان هایی به شیوه طبّ به اصطلاح مدرن است؛ شیوعی که صدالبته و به مانند بسیاری از بیماری های دیگر، گسترشی روزافزون دارد.

 

پسوريازيس از دیدگاه طب جدید

پسوریازیس يك بيماری شايع پوستی مرتبط با سيستم ايمني بدن است كه با پلاكهايی همراه با پوسته های نقره ای رنگ مشخص می شود. در این بیماری، سرعت تکثیر و رشد سلولهای پوستی به صورت نامتناسبی بالا می رود و در نتيجه، چندين لايه سلول مرده در سطح پوست تجمع پيدا می‌كنند كه همان پوسته‌های پسوريازيس را تشكيل می دهند. این بیماری اشكال گوناگون و با شدت های متفاوت دارد اما شايع‌ترين شكل آن یعنی پسوريازيس معمولی به صورت پلاكهای قرمز رنگ با پوسته‌ريزی قابل توجه، اغلب در سر، آرنج‌ها، ساعدها، زانوها و ساير نواحی تحت فشار ديده می شود. گاهی اوقات پلاك های فوق‌الذكر بخش قابل توجهی از سطح پوست را درگير می‌كنند.

پسوریازیس از نظر طب جدید

 

پسوريازيس در ايران نیز جزو بيماری‌های شايع پوستی می باشد.

 

عوامل متعددی به عنوان عامل مسبّب یا مشدّد این بیماری مطرح شده است؛ از جمله:

 

وراثت؛ برخی عفونت ها ازجمله گلودردهای چرکی؛ موقعیت جغرافیایی و آب و هوا(ضایعات پسوریازیس در هوای سرد، تشدید و در هوای معتدل یا گرم و مرطوب، بهبود می یابد.)؛ استرس های روحی؛ صدمات فیزیکی؛ عوامل هورمونی و متابولیک(بلوغ و یائسگی باعث تشدید ضایعات هستند و حاملگی، باعث تخفیف آنها.)؛ برخی داروها(ترکیبات لیتیوم، داروهای بتا بلوکر- مانند پروپرانولول-، ترکیبات ید، کلروکین و … )؛ خوراکی هایی مانند قهوه؛ سن(حداکثر شیوع در 10 تا 30 سالگی) و ….

 

آیا این بیماری مسری است؟

یکی از بدترین موارد مربوط به پسوریازیس این است که دیگران گمان می کنند این بیماری مسری است و در نتیجه از بیمار دوری می کنند، درحالی که چنین نیست. این اجتناب افراد از ارتباط با بیمار بسیار ناراحت کننده است چرا که او تصور نامناسبی از خود پیدا می کند. این مساله ممکن است باعث عصبانیت، خجالت زدگی و یا ناامیدی و استرس و اضطراب در بیمار شود که این حالات، خود می توانند زمینه ساز تشدید این بیماری شوند.

 

در حال حاضر اين بيماری در طب رایج درمان قطعی ندارد و تنها با داروها و روشهای مختلف، قابل کنترل است. این درمان های تسکینی اغلب با موارد متعدّد عود بیماری همراهند.

 

كورتيكواستروئيد(کورتون)های موضعی معمولاً شايع ترين داروهایی هستند كه برای کنترل پسوريازيس استفاده می شوند. این داروها، التهاب و تحريك پذيری پوست را کاهش می دهند. خيلی از اوقات، پزشك، تركيبی از يك داروی از بين برنده لايه شاخی (كراتوليتيك) و استروئيد موضعی را برای بیمار تجويز مي‌كند.

 

نكته مهم در مصرف كورتيكواستروئيدهای موضعی آن است كه غالباً پس از مدتی، ديگر آن پاسخ مطلوب ابتدايی حاصل نمی شود، ضمن آنكه خطر نازك شدن پوست در اثر مصرف اين داروها نيز وجود دارد. همچنین با تداوم مصرف این داروها و به دلیل جذب آنها از راه پوست، ممکن است عوارض عمومی مصرف کورتون ها هم آشکار شوند؛ این امر به ویژه در مورد مصرف کورتون های قوی(مثل کلوبتازول) صادق است.

درمان پسوریازیس با کورتون

علاوه بر درمانهای موضعی، در موارد شديد پسوريازيس، داروهای متعددی وجود دارند كه به صورت تزريقی يا خوراكی برای اين بيماری به كار مي‌روند و البته همه آنها نیز عوارض خاص خودشان را دارند. سازوکار عمل این داروها عمدتا تضعیف سیستم ایمنی است تا علایم بیماری که با فعالیت بیشتر سیستم ایمنی تشدید می شوند، سرکوب گردند. گاهی نیز از طیف های خاص اشعه ماوراء بنفش برای کنترل علایم بیماری استفاده می شود که البته این روش  هم عاری از عارضه نیست.

 

 

پسوریازیس از دیدگاه طب سنتی

 

از نظر اطبای طب سنتی، پسوریازیس معنای دیگری دارد. در کتب طب سنتی علایم مشابه این بیماری تحت نام های داء الصّدف(بیماری صدف) یا قوبا شرح داده شده است. این طب – به عنوان یک طب کل نگر – از منظر اخلاطی به این بیماری می نگرد. از دیدگاه این طب، عوامل مختلفی از جمله تغذیه نادرست و روش های ناصحیح زندگی، باعث می شود که اخلاط نامناسب و مواد زاید در بدن تجمع پیدا کرده با رسوب در پوست، باعث بروز علایم این بیماری شوند. همانطور که گفته شد، پسوریازیس اشکال گوناگونی دارد و شدت آن در تمام افراد یکسان نیست. از دیدگاه طب سنتی، مقدار و کیفیت ماده تجمع پیدا کرده در بدن از لحاظ غلظت و لطافت، انواع بیماری و شدت علائم آن را تعیین می کند.

 

به نظر می رسد که پسوریازیس، عمدتا حاصل سوء مزاج سرد و خشک و غلبه سودا در پوست باشد و لذا هر چیزی که سودا را افزایش دهد؛ باعث تولید اخلاط غلیظ و رسوب آنها در پوست شود؛ کارکرد کبد را دچار اختلال کند؛ هضم غذا را مشکل کند؛ ایجاد یبوست کند و …، می تواند زمینه ساز بروز یا تشدید پسوریازیس شود و لذا در درمان، باید مدّنظر قرار گیرد.

 

طب سنّتی، برخلاف طب جدید، برای درمان این بیماری نه تنها سیستم ایمنی بدن را سرکوب نمی کند بلکه حتی به تقویت آن هم می پردازد و در واقع به یاری طبیعت می شتابد تا بدن با دفع اخلاط نامناسب بر بیماری فائق آید. طب سنتی درمان را بر پایه اصلاح مزاج و پاکسازی بدن از اخلاط نامناسب و مواد زاید بنا می نهد و در ادامه با رعایت دستورات مربوط به روش صحیح زندگی ، بیماری از بین می رود.

 

این درحالی است که داروها و روشهای درمانی طب رایج، تنها به تخفیف موقتی علایم کمک کرده؛ درمان هایی تسکینی به حساب می آیند و چون بیماری اصلی ریشه کن نمی شود، احتمال عود علایم – به دنبال قطع داروها یا حتّی به هنگام مصرف آنها- بسیار بالاست. در طب جدید معمولا رژیم غذایی خاصی برای درمان این بیماری توصیه نمی شود اما یکی از مهم ترین پایه های درمان همه بیماری ها -و از جمله پسوریازیس- در طب سنتی ، رعایت رژیم غذایی و آداب صحیح غذاخوردن است.

نکته بسیار جالب این است که در یافته های طب جدید هم می توان دلایلی برای صحّت نظر طب سنتی در مورد این بیماری یافت. مثلا دیده شده است که دیالیز به ویژه دیالیز صفاقی باعث بهبود علائم بیماری می شود و این موید نظر طب سنتی مبنی بر وجود اخلاط فاسد در خون، به عنوان دلیل اصلی بروز بیماری است.

 

درمان پسوریازیس

 

1- تدابیر تغذیه ای

 

همانگونه که ذکر شد، اولین قدم در درمان این بیماری، اصلاح رژیم غذایی است.

 

تغییر سبک زندگی به شیوه زندگی شهری و زندگی ماشینی و شرایط و مشغله های مربوط به آن، باعث شده که آداب صحیح تغذیه به تدریج از یاد برود و عادات نادرست غذایی جایگزین آن شود. به همین دلیل شیوع بیماری های صعب العلاج از جمله پسوریازیس، رو به افزایش است. از این رو اصلاح رژیم غذایی و پرهیز از مواد غذایی حاوی ترکیبات سمی و خطرناک در کمک به بهبود بیماری نقش به سزایی دارند. عدم رعایت دستورات و پرهیزات غذایی موجب می شود که اخلاط نامناسب مولد بیماری هرچه بیشتر در بدن تجمع یابند و حتی اگر بیمار، داروهای تجویز شده را درست و به موقع مصرف نماید، باز هم پاسخ درمانی قابل قبولی را نمی توان انتظار داشت؛ چرا که مواد زایدی که با کمک دارو از بدن خارج می شوند، با مصرف مواد غذایی نامناسب مجددا وارد بدن می شوند.

 

الف- رعایت آداب تغذیه صحیح

 

این کار باعث هضم مناسب غذا، کارکرد صحیح دستگاه گوارش و کبد و تولید اخلاط صالح می شود. آداب تغذیه صحیح بسیار زیادند امّا حدّاقل هایی که می توانند مورد توجّه قرار گیرند عبارتند از:

 

غذا را زیاد بجوید. قبل و بعد از غذا کمی نمک میل کنید. از نیم ساعت به غذا تا دو سه ساعت بعد از آن، مایعات و میوه نخورید. در صورت امکان، کم کم وعده ناهار را کم یا حذف کنید. فاصله بین غذا و خواب حداقل دو ساعت باشد. بسم الله اول و شکر آخر غذا را با توجه بگویید. پرخوری نکنید.

 

ب- پرهیزها

 

در مجموع به نظر می رسد که حرکت نسبی از سمت غذاهای پخته به سوی غذاهای خام یا کمتر پخته و از سوی غذاهای حیوانی به سمت غذاهای گیاهی، در درمان این بیماری نقش مهمّی داشته باشد.

بیمار دچار پسوریازیس باید از مصرف مواد غذایی زیر پرهیز کند:

 

عدس، بادنجان، چای، ماست؛

گوشت گاو و گوساله و ماهی، گوشتهای یخی و مانده، گوشتهای نمک سود شده و کنسروی، گوشت بز، گوشت شتر، مرغ و تخم مرغ ماشینی؛

قهوه، نسکافه، کاکائو، انواع آب میوه های صنعتی و نوشابه های گازدار؛

یخ، آبی که برای سرد کردن در آن یخ انداخته باشند؛

غذاهای آماده و مواد غذایی کارخانه ای، انواع مواد غذایی فرآوری شده، غذاهای مانده و فریزری، انواع ساندویچ، سوسیس کالباس و همبرگر، پیتزا و انواع فست فودها و سس ها، الویه، ماکارونی، قارچ، غذاهای تند و شور،

تنقلات مصنوعی (انواع چیپس، پفک، کیک و کلوچه، شکلات و آب نبات های مصنوعی و …)، انواع تخمه و آجیل های بوداده؛

غذاهای چرب و سرخ کردنی ها، روغن های نباتی جامد و مایع صنعتی؛

شیرینی های کارخانه ای و شیرینی های قنّادی.

 

شرح و توضیح برخی از این پرهیزها:

 

عدس: چنان که گذشت، در بیماری پسوریازیس، اخلاط غلیظ و مواد زاید در بدن تجمع یافته اند. عدس هم ازجمله خوراکی های است که در بدن تولید خون غلیظ سوداوی می کند.

 

بادنجان: بادنجان افزاینده خلط سوداست. در منابع طب سنتی مصرف زیاد و طولانی مدت آن را ایجاد کننده قوبا – بیماری با علایم شبیه به پسوریازیس- می دانند.

 

گوشت گاو و گوساله: گوشت گاو و گوساله طبیعت سردتری نسبت به گوشت گوسفند و بره داشته، مصرف آنها تولید خلط سودا می کند. البته ضرر مصرف گوشت گوساله، کمتر از گاو است.

گوشت ماهی: گوشت ماهی، طبیعتی سرد و مرطوب دارد. در افرادی که مزاج پایه صفرا دارند و به دلیل حرارت زیاد، دچار افزایش سودا شده اند، مصرف ماهی تازه-آن هم به صورت کباب کرده نه سرخ شده- می تواند مفید باشد. امّا کسانی که طبیعت سردی دارند باید از مصرف آن خودداری کنند. افراد سردمزاج،در صورتی که مجبور به مصرف گوشت ماهی شدند، باید در تهیه آن از ادویه گرم مثل زیره، رازیانه، زنجبیل و سبزیجاتی مثل جعفری و شوید استفاده نمایند.

البته مصرف ماهی سرخ کرده، ماهی که در تخم مرغ خوابانده شده باشد، ماهی دودی، انواع ماهی کنسرو شده، ماهی یخ زده و مانده برای همه افراد مبتلا ممنوع است.

گوشت بز: مصرف این گوشت برای کسانی که غلبه خلط سودا در بدن دارند – که بیماران دچار پسوریازیس از آن جمله اند- مناسب نیست، بخصوص اگر به همراه کشک یا ترشی ها استفاده شود. این بیماران اگر زمانی مجبور به مصرف گوشت بز شدند، باید آن را با پیاز، روغن زیتون، نخود، بادام، شلغم و هویج ایرانی بپزند و در واقع به این ترتیب از آن اسفیدباجی تهیه کرده و مصرف نمایند. البته مصرف گوشت بز در افراد گرم مزاج ضرر کمتری دارد. در صورت تمایل، بهتر است از گوشت بزغاله استفاده شود.

 

گوشت شتر: گوشت شتر، طبیعتی گرم دارد و در صورت مصرف زیاد، در بدن انسان اخلاط غلیظ و خون سوداوی تولید می نماید بنابراین مصرف آن برای بیماران دچار پسوریازیس مناسب نیست. مصرف گاهگاهی آن برای افراد سردمزاج بلامانع است.

 

مرغ های ماشینی و پرورشی: این حیوان های زبان بسته در فضای سربسته زندگی کرده؛ به علت محرومیت از نور آفتاب، کمی تحرّک، تغذیه نامناسب، استفاده از آنتی بیوتیک ها و داروهای مختلف در پرورش آنها و … ، موادی در بدنشان تجمع می یابد که با خوردن گوشت آنها حالاتی مثل افسردگی و اضطراب در افراد پدید می آید.

 

گوشت های مناسب:

 

بهترین گوشت برای مصرف این بیماران، گوشت گوسفند(به ویژه بره جوان)، پرندگان کوچک(بلدرچین، کبک و …) و گوشت مرغ محلّی(به خصوص جوجه) است.

 

گوشت گوسفند: از بین گوشت های قرمز ، بهترین گوشت برای بیماران دچار پسوریازیس گوشت گوسفند است؛ بخصوص اگر گوشت بره 6 ماهه تا یکساله باشد.

 

گوشت مرغ: مصرف گوشت مرغ محلی به خصوص گوشت جوجه مرغ برای بیماران دچار پسوریازیس مفید است. گوشت جوجه مرغ که با آب، نخود، شوید و نمک بپزند، به آسانی هضم شده و در افراد سردمزاج مناسب بوده و طبع را نیز لینت می بخشد. جوجه کباب نیز غذایی سهل الهضم بوده که غذاییت زیادی دارد و فضولات چندانی در بدن تولید نمی نماید. البته باید توجه داشت که باید برای تغذیه مرغ، از دانه استفاده شده یا در مزارع و باغ ها چریده باشد و از مرغ هایی نباشد که در لجن ها و مناطق آلوده به دنبال غذا می گردند.

 

گوشت خروس: آبگوشت خروس پیر، ملین طبع و خارج کننده سودا از بدن می باشد. از این رو تهیه و مصرف آن به این شکل به بیماران دچار پسوریازیس توصیه می شود: گوشت خروس را با آب زیاد بپزند تا خوب نرم شود . سپس کمی بسفایج داخل کرده و بجوشانند تا کمی غلیظ شده و به قوام آید و آب آن را نیم گرم مصرف کنند.

 

گوشت پرندگان دیگر: گوشت پرندگانی از قبیل بلدرچین، دراج و کبک نیز هضم خوبی داشته؛ به خصوص برای بیمارانی که معده ضعیفی دارند، مناسب است.

تنقلات مصنوعی: این نوع خوراکی ها که انواع چیپس، پفک، کیک و کلوچه، شکلات و آب نبات های مصنوعی را شامل می شوند، به دلیل داشتن مواد نگهدارنده، بیکینگ پودر، رنگ های مصنوعی، جوش شیرین و … باعث کم اشتهایی ، ناراحتی های عصبی، مشکلات پوستی، اختلال کارکرد کبد و … می شوند که همه این مسایل به دلیل تولید اخلاط نامناسب در بدن می باشد.

به خاطر وجود نیتراتها، نمک و چربی زیاد و وجود چاشنی های متعدد و ادویه جات تند، بر روی کبد و سیستم ایمنی اثر تخریبی داشته؛ مصرف آنها توصیه نمی شود.

 

شیرینی های مصنوعی و نوشابه های صنعتی نیز علاوه بر موارد فوق دارای قند مصنوعی به میزان زیاد هستند که باعث برهم زدن تعادل املاح و مواد معدنی بدن، کاهش توانایی عملکرد آنزیم ها و سرکوب سیستم ایمنی بدن می شوند.

پنیر پیتزا و پنیرهای مشابه آن که حالت کشدار پیدا می کنند، سودازا می باشند.

 

غذاهای فریز شده آرام آرام ماهیت غذایی خود را از دست داده؛ خواص آنها کمتر شده، حتی طعم آنها نیز تغییر می کند. انجماد، دشمن اصلی ویتامین ها و یاریگر مهم انواع سرطان هاست. غذاهای منجمد، سودازا بوده، برای بیماری های مختلف از جمله پسوریازیس مضرند.

ماکارونی با آرد کاملا سفید و بدون سبوس تولید می شود ولذا ارزش غذایی چندانی ندارد. به دلیل حالت خمیری ماکارونی و زیاد جویده نشدن آن، موسین و پتیالین بزاق کمتر تولید شده هضم آن دچار اختلال می شود. همچنین به دلیل فقدان فیبر، یبوست زاست. یبوست و هضم نادرست از جمله اموری هستند که باعث تولید اخلاط غلیظ و فاسد و ایجاد و تشدید بیماری های مختلف از جمله پسوریازیس می شوند.

 

ادویه اگر به میزان کم استفاده شوند، باعث ایجاد مشکل نمی شوند اما اگر به طور مرتب و زیاد استفاده شوند، می توانند باعث ایجاد ناراحتی های پوستی و التهاب کبد شوند.

 

استفاده مداوم از چاشنی های شور، مضر و سودازاست و سلامتی را به خطر می اندازد.

 

با سرخ کردن غذا دمایی بالاتر از 150درجه سانتی گراد به وجود می آید که بخش عمده ای از املاح معدنی، ویتامین ها و آنزیم های مهم و مفید غذایی را از بین می برد. غذاها در اثر سرخ کردن دیرهضم شده، سیستم گوارش بدن را مختل و آن را خسته و فرسوده می کنند و همانگونه که گفته شد، هضم نادرست غذا باعث تشدید علایم پسوریازیس می شود. مصرف زیاد روغن به خصوص انواع صنعتی آن و غذاهای بسیار چرب، با تولید اخلاط غلیط و ایجاد اختلال کارکرد جدّی در کبد، خطر ابتلا به انواع بیماری ها را افزایش می دهند.

 

یخ، آب یخ و خوراکی های تگری!: در هنگام تشنگی و به خصوص در هوای گرم ، بسیاری از افراد به نوشیدن آب یا نوشیدنی های حاوی یخ پناه می برند. نوشیدن آب یخ، تغییر ناگهانی در دمای بدن و معده ایجاد کرده؛ باعث غلیظ شدن شیره معده، از دست رفتن املاح موجود در خون و عدم تعادل سدیم و پتاسیم بدن می شود که نهایتا می تواند منجر به صدمه به سیستم عصبی، کبد و کلیه شود. طب سنتی یخ را سودازا دانسته و حتی اگر داخل آب هم ذوب شود، باعث بسیاری از بیماری های سوداوی می شود.

برای رفع تشنگی بهتر است از آبی که داخل یخچال خنک شده استفاده شود و قواعد نوشیدن آب نیز رعایت شود.

 

چای: این نوشیدنی، یکی از متهمان اصلی در ایجاد بسیاری از بیماری ها مانند زخم معده، سنگ کلیه، بیماری های پوستی، افتادگی دریچه میترال، پوکی استخوان و … است.

 

پسوریازیس٬ پسوریازیس و طب سنتی٬ درمان قطعی پسوریازیس با طب سنتی٬ عوامل ایجاد پسوریازیس٬ ممنوعیات پسوریازیس

درمان گیاهی خار پاشنه

خار پاشنه چیست وچگونه درمان میشود ؟

به ایجاد یک زایده استخوانی در پاشنه پا که باعث درد پاشنه و مشکل در راه رفتن می شود خار پاشنه می گویند. به منظور مطالعه روشهای درمان گیاهی خار پاشنه و درمان خار پاشنه با طب سنتی با ما همراه باشید.

علت به وجود امدن خار پاشنه

بر اثر فشار بیش از حد به فاشیای پلانتار، محل اتصال آن به استخوان پاشنه، دچار کشیدگی و پارگی های میکروسکوپی می شود. پاسخ بدن به این اتفاق، التهاب و درد است. دردی که در محل اتصال این لیگامان به پاشنه احساس می شود.

فاشیای پلانتار رباط نازکی است که پاشنه را به پای شما متصل می کند. این رباط از قوس پای شما پشتیبانی می کند و در راه رفتن به شما کمک زیادی می کند.

علت خار پاشنه
فاشیای پلانتار

عوامل افزایش دهنده احتمال ابتلا به خار پاشنه

– سفت بودن عضلات پشت ساق پا یا سفت بودن تاندون آشیل که موجب می شود فرد نتواند به راحتی پشت پایش را بالا ببرد.

– چرخش کف پا به خارج یا پرونیشن و در نتیجه افزایش فشار به فاشیا

چاقی

– قوس کف پای زیاد یا کم (صافی کف پا)

– ضربات مکرر به کف پا مانند فعالیت های ورزشی که در آن پاشنه پا به طور مکرر به زمین کوبیده می شود.

– فعالیت بدنی جدید یا افزایش شدت فعالیت بدنی

– راه رفتن روی زمین سخت یا ناهموار

– کفش نامناسب

– افزایش سن و تغییر یافتن جنس بافت فاشیای پلانتار

کف پای صاف و نرمال
عوامل ایجاد خار پاشنه

علائم خار پاشنه پا

درد و سفتی در پایین پاشنه از علائم خار پاشنه پا است. این درد در طول زمان به تدریج توسعه می یابد.

احساس سوزش یا درد در پایین پا که به بیرون از پاشنه پا گسترش می یابد نیز از علائم خار پاشنه پا محسوب می شود.

درد معمولا در صبح زمانی که شما اولین گام خود را از تخت بر می دارید بدتر می شود از دیگر علائم خار پاشنه پا است.

اگر نشسته اید و یا دراز کشیده اید برای شروع راه رفتن درد را احساس می کنید. ممکن است بعد از چند قدم اول این درد و سفتی کمتر شود. اما ممکن است در طول روز و انجام فعالیت های روزانه آسیب پای شما بیشتر شود.

بالا رفتن از پله می تواند به علت خشکی پاشنه پا بسیار دشوار باشد.

پس از فعالیت طولانی مدت، درد می تواند به دلیل افزایش التهاب زیاد شود. درد معمولا در طول فعالیت احساس نمی شود، بلکه فقط پس از قطع حرکت و در شروع حرکت احساس می شود.

اگر شب ها با پا درد مواجه هستید ممکن است مشکل شما چیزی به جز خار پاشنه باشد. درد های شبانه پا ممکن است به علت آرتریت و یا مشکلات اعصاب پا مانند سندروم تونل تارسال باشند.

علامت خار پاشنه
علائم خار پاشنه پا

پیشگیری‌ از خار پاشنه

از انجام‌ فعالیت هایی‌ که‌ در زمان ابتلا به خار پاشنه باعث‌ وارد آمدن‌ فشار مداوم‌ به‌ پا می‌ شوند، خودداری‌ کنید.

کفشی‌ بپوشید که‌ در قسمت‌ پاشنه‌، یک‌ بالشتک‌ پلاستیکی‌ یا نمدی‌ داشته‌ باشد.

همچنین می توانید از کفی های طبی مناسب در کف کفش خود استفاده نمایید.

هر چقدر که‌ می‌ توانید روی‌ پاشنه‌ پا فشار نیاورید، خصوصاً در اوایل‌ درمان بیماری.

درمان خار پاشنه با طب سنتی

خار پاشنه یک دردسر است. طبق یک قانون، تقریبا هر دردی که در شب و با استراحت بیشتر می‌شود و با فعالیت، گرم‌کردن و مانند آن کمتر می‌شود، دردی است که سرد و راه درمان آن هم استفاده از گرما است. درمان خار پاشنه در طب سنتی هم براساس همین اصل استوار است.

 

درمان خار پاشنه پا به شیوه طب سنّتی ماساژ

یکی از بهترین راه‌ها برای درمان خار پاشنه پا و درمان درد کف پا، ماساژاطراف تاندون آشیل با یک روغن گرم (زیتون، سیاهدانه، کنجد، هسته قیسی، نارگیل، شترمرغ، کوهان شتر، و…) است.
برای درمان خارپاشنه بهتر است شب‌ها قبل از خواب انجام شود و ماساژ تا جذب کامل روغن به پوست ادامه پیدا کند. اضافه کردن کمی فلفل، دارچین یا زنجبیل به روغن و کشیدن یک پلاستیک فریزر روی محل ماساژ، اثر درمانی را بسیار بیشتر می‌کند معمولا کاهش درد از همان روز اول ملموس است و کم‌کم کامل می‌شود. اغلب، تداوم روغن مالی، به تنهایی بیماری را درمان می‌کند.

 

ماساژ طب سنتی برای خار پاشنه
درمان خار پاشنه با ماساژ

گرم نگه‌داشتن موضعی

پیشنهاد ما آن است که به جای استفاده از پدهای معمول، تکه‌های پشم در کفش خود و زیر پاشنه پا قرار دهید و اثرات درمانی فوق‌العاده آن را مشاهده کنید. پوشیدن جوراب پشمی. استفاده از کرسی در فصل سرما و ایستادن روی آجر داغ هم راه‌های مناسب دیگری هستند.

 

حجامت یا زالواندازی

انجام این دو کار با کاهش سریع التهاب در پاشنه، اثر بسیار عالی در از بین رفتن بیماری دارد اکثر مواقع یک بار زالو‌اندازی یا حجامت کافی است؛ اما در صورت ضرورت تکرار می‌شود. محل انجام حجامت یا زالو‌اندازی می‌تواند دو طرف تاندون آشیل
(به ویژه سمت داخل پا) باشد.

زالو و حجامت برای خار پاشنه
رالو درمانی خار پاشنه

پرهیز از مصرف غذاهای سرد

همان‌طور که گفتیم خار پاشنه پا بیماری سردی است؛ بنابراین بیمار در حد امکان از غذاهای گرم استفاده کند؛ خار پاشنه سریع‌تر بهبود پیدا خواهد یافت. برای مثال: تداوم در مصرف سیر، درد خار پاشنه را بهبود خواهد داد. بنابر همین استدلال، مصرف غذاهای سردی – از جمله بیشتر لبنیات – برای بیمار مضر خواهد بود.

استفاده از کلسیم‌های طبیعی

با آنکه گفتیم که خار پاشنه حاصل رسوب غیر‌طبیعی کلسیم در استخوان پاشنه است انتظار می‌رود که مصرف غذاهای حاوی کلسیم بیماری را تشدید ‌کند؛ اما به نحو جالبی، مصرف خوراکی کلسیم‌های طبیعی شدت بیماری را کم و آن را به تدریج درمان می‌کند.

 

پیشگیری از حجامت٬ خار پاشنه٬ درمان خار پاشنه٬ درمان خار پاشنه با حجامت٬ درمان خار پاشنه با زالو درمانی٬ درمان خار پاشنه با طب سنتی٬ درمان خار پاشنه با ماساژ٬ درمان گیاهی خار پاشنه٬ علائم خار پاشنه٬ علت به وجود آمدن خار پاشنه

راهکارهای درمان کم خونی توسط طب سنتی

کم خونی را با راهکارهای طب سنتی درمان کنید

کم خونی یکی از مشکلات شایع در میان مردم می باشد. کم خونی زمانی بروز می کند که میزان هموگلوبین خون در پایین ترین حد استاندارد خود قرار گرفته باشد. در این مقاله علائم کم خونی و راهکارهای طب سنتی برای درمان آن را آماده کرده ایم. توصیه می کنیم که این مقاله را از دست ندهید و حتما آن را مطالعه کنید. با ما همراه شوید.

کم خونی چیست و چه افرادی بیشتر در معرض این مشکل قرار دارند؟

آنمی یا کم خونی زمانی بروز می کند که میزان هموگلوبین در خون پایین تر از حد استاندارد باشد. هموگلوبین ترکیبی پروتئینی است که وظیفه حمل اکسیژن به بافت های بدن را به عهده دارد. بنابر گزارش سازمان بهداشت جهانی حدود ۲۵ درصد از مردم جهان از کم خونی رنج می برند که نیمی از این میزان به کمبود آهن در افراد مربوط می شود. معمولا خانم ها به دلیل خونریزی ماهانه، کودکان در سنین رشد و خانم های باردار بیشتر در معرض کم خونی قرار دارند.

علائم کم‌خونی چیست؟

* خستگی زیاد
* کاهش تمرکز
* نفس‌نفس زدن
* رنگ و روی پریده
* موها و ناخن‌های ضعیف و شکننده
* ضعف بدنی در برابر بیماری‌ها

علائم کم خونی

 

کم‌خونی از چه چیزی ناشی می‌شود؟

معمولاً کمبود آهن بیشتر به دلیل عدم دریافت آن از طریق مصرف مواد غذایی مناسب ناشی می‌شود. لازم است که نیازهای روزانه‌تان به این ماده‌ی معدنی را از طریق مصرف مواد غذایی سرشار از آن که به خوبی هم جذب بدن می‌شوند تامین کنید. با این حال توجه داشته باشید که کم‌خونی می‌تواند جزئی یا خیلی جدی باشد که تشخیص آن با پزشک است. در این صورت نیز لازم است به همراه مواد غذایی از مکمل هم استفاده کنید. کم‌خونی درجه‌ی «نهاییِ» کمبود آهن است. در این صورت شما باید بدنتان را تقویت کنید و مصرف مواد غذایی سرشار از آهنتان را بالا ببرید.

کم‌خونی‌های جزیی خطر کمتری دارند اما تبدیل به یک امر رایج شده‌اند. در این صورت احساس خستگی به جانتان می‌افتد و نمی‌توانید به درستی روی کار و درستان تمرکز کنید. اگر در این مرحله به فکر جبران آهن خود نباشید امکان دارد وضعیت بدتر شود و دچار کم‌خونی شدید شوید.

درمان کم خونی با طب سنتی

افسنتین

افسنتین، گیاهی است شفابخش که هم به طور وحشی می روید و هم آن را کشت می کنند و براحتی می توانید آن را از عطاری ها تهیه کنید. ۵ تا ۶ گرم از برگ این گیاه را در یک لیتر آب جوش بریزید و چند دقیقه آن را بجوشانید و بعد بگذارید خنک شود.

آن را صاف کرده و با کمی عسل شیرین کرده و قبل از ناهار و شام یک فنجان از آن را میل کنید. این جوشانده برای درمان کم خونی و لاغری بسیار موثر است. انگور به علت داشتن آهن، منگنز و منیزیم برای درمان کم خونی بسیار موثر است؛ البته انگور شیرین با پوست نازک.

افسنتین و درمان کم خونی

گزنه

برای رسیدن به نتیجه‌ی سریع و دلخواه، کم‌خونی‌تان را با گزنه درمان کنید. که هم طبیعی است و هم خیلی زود نتیجه را می‌بینید. می‌توانید به مدت چند هفته روزانه برگ تازه‌ی گزنه مصرف کنید. به این ترتیب که دمنوش گزنه درست کنید. برگ‌های تازه یا خشک گزنه را در آب جوش بریزید و بگذارید به مدت 10 تا 15 دقیقه دم بکشد. می‌توانید از پودر گزنه هم استفاده کنید. توجه داشته باشید که کپسول‌های گزنه نیز برای کم‌خونی ناشی از کمبود آهن بسیار مفید است

درمان کم خونی با گزنه

چغندر قرمز

در چغندر سرشار آهن همراه با فیبر، کلسیم، پتاسیم، سولفور و ویتامین است. چغندر قرمز علاوه بر مغذی بودن، به تمیز شدن بدن نیز کمک می‌کند و اکسیژن بیشتری برای بدن فراهم می‏کند. به این منظور یک چغندر متوسط، سه عدد هویج، و نصف یک سیب زمینی شیرین را در آبمیوه‌گیری بریزید. و این آبمیوه را روزی یکبار بنوشید. همچنین می‌توانید چغندر قرمز را بصورت پخته یا در سالاد استفاده کنید. بهتر است چغندر را با پوست میل کنید تا مواد غذایی بیشتری به بدنتان برسد.

کنجد

کنجد سرشار از آهن است و به همین دلیل درمان بسیار خوبی برای کم‌خونی است. یک چهارم فنجان کنجد تقریبا ۳۰ درصد نیاز روزانه به آهن را برطرف می‌کند.

دو قاشق کنجد سیاه را به مدت دو تا سه ساعت در آب بخیسانید. سپس آن را آسیاب کنید و با یک قاشق عسل مخلوط کنید. از این مخلوط روزی دوبار میل کنید. یا یک قاشق کنجد سیاه را به مدت دوساعت در آب گرم بخیسانید، سپس آن را آسیاب کرده و با شیر مخلوط کنید، مقداری عسل به آن بیافزایید و میل کنید.

تره

۲۰ گرم از آب تره را با عسل مخلوط کرده و روزانه ۲ تا ۳ فنجان از آن را میل کنید که درمان کامل و خوبی برای کم خونی است.

مویز

سرشار از آهن و ویتامین C و برای درمان کم خونی بسیار مفید است، ویتامین C توانایی بدن برای جذب آهن را افزایش می‌دهد و در نتیجه سلول‌های قرمز و هموگلوبین افزایش می‌یابند. به این منظور ۱۰ تا ۱۲ عدد مویز را به مدت یک شب در آب بخیسانید. روز بعد پیش از صبحانه مویزها را میل کنید. این درمان را به مدت چندهفته ادامه دهید

جو پوست کنده

۲۰ گرم جو پوست کنده را در یک لیتر آب سرد بریزید و بجوشانید و آب اول آن را دور ریخته و دوباره یک لیتر آب روی آن بریزید و یک ربع بجوشانید و صاف کنید و پس از هر وعده غذا یک فنجان از آن را بنوشید.

درمان کم خونی با جو پوست کنده

شنبلیله

سرشار از آهن است که به حفظ آهن در بدن کمک می‌کند. برگ‌ و تخم شنبلیله برای درمان کم‌خونی مفید است. به این منظور یک فنجان برنج را با دو قاشق چایخوری تخم شنبلیه بپزید. مقداری نمک به آن بیافزایید و یک بار در روز و حداقل به مدت دو تا سه هفته میل کنید. همچنین می‌توانید برگ شنبلیله را در غذاهایتان ، به ویژه در سوپ و سالاداستفاده کنید.

درمان کم خونی با شنبلیله

خرما

خرما سرشار آهن و ویتامین C است که برای جذب آهن در بدن لازم است. به این منظور دو عدد خرما را در یک فنجان شیر به مدت یک شب بخیسانید. روز بعد پیش از صبحانه خرما و شیر را میل کنید. همچنین می‌توانید مقداری خرمای خشک را هر روز صبح پیش از صبحانه میل کنید و پس از آن یک فنجان شیر گرم بخورید.

کلم

برگ های کلم سبز و قرمز خام را به صورت سالاد قبل از هر وعده غذایی میل کنید. برگ های کلم دارای کلسیم و گوگرد فراوان بوده و بسیار برای کم خونی مفید است.

ریواس

حدود ۵ گرم از ریشه خشک ریواس را به صورت پودر درآورید و داخل یک لیوان آب ولرم حل کرده و با عسل شیرین کنید و خوب هم بزنید و هر روز قبل از غذا یک فنجان از آن را بنوشید.

اسفناج

همانطور که می‌دانید اسفناج سرشار از آهن، اسید فولیک و ویتامین B۱۲ است. که به ترمیم بدن و رفع کم خونی کمک می‌کند. نصف فنجان اسفناج حدود ۳۵ درصد نیاز روزانه بدن به آهن و ۳۳ درصد نیاز به اسید فولیک را برطرف می‌کند. به این منظور می‌توانید دوبار در روز از سوپ اسفناج استفاده کنید. یا دو قاشق چایخوری عسل را در یک لیوان آب اسفناج حل کنید و روزی یک بار میل نمایید. این درمان را به مدت یک ماه ادامه دهید.

افسنتین و درمان کم خونی٬ درمان کم خونی٬ درمان کم خونی با تره٬ درمان کم خونی با خرما٬ درمان کم خونی با طب سنتی٬ درمان کم خونی با مویز٬ علائم کم خونی٬ کمبود آهن٬ گزنه و درمان کم خونی